Вечер. При това класическа – лежим на дивана в хола и гледаме филм. Имаме мои филми и нейни филми. Този път сме пуснали от нейните – разбирай, за предпочитане комедия, ако не такъв, на който ще се реве, и по възможност да няма престрелки и псувни.

Гледаме The odd life of Timothy Green. Двойка мъж и жена дълго време не успяват да има собствено дете, въпреки усилените опити, които правят. За да разсеят тъгата, започват да пишат на листчета какво искат да бъде тяхното дете:

- Да си представим, че имаме дете?
- Чу какво казаха докторите. Откажи се!
- Никога няма да се откажа!Детето ни няма да се отказва. Мисля, че ще има твоето добро сърце.
- Не е забавно, Джим.
- Но детето ни ще бъде забавно. Не в смисъл да се подиграва на хората и не по просташки начин, а забавно като...
- ... като чичо Бъб.
- Дете, каквото винаги си искала.
- Честно и искрено до болка.
- Да, такова дете искам. Но не искам да е идеално.
- Да, като онези отегчителни деца.
- Искам да казва истината, дори да боли от нея.
- Ще бъде ли детето ни музикално?
- Определено. Ще свири на кларинет като мен и на барабани като теб.
- Не знам за инструментите, но знам, че детето ни ще е готино!
- Напълно съм съгласна. Запиши го.
- Артистично! Пикасо с молив в ръка!
- Да!
- Положително настроена личност.
- Ще обича и ще бъде обичан.
- Ще е супер, ако е атлетичен.
- Това е нашето дете!

Толкова й трябва на бременната ми съпруга, за да запали фитила и поглеждайки ме с мили очи, да каже:

– Хайде и ние да си направим такъв списък.

- Не искам да определям какво да бъде моето дете, й отговорих. - Не е честно спрямо него.

Като си помисля само колко деца страдат заради нереализираните желания на родителите си… Ако не иска да става Пикасо с молив в ръка, защо трябва да става?!
Все едно да искам котаракът ми да прави челна стойка и да се инатя да го уча. Той със сигурност обаче си има доводи да не я направи.

Бих искал (и ето тук е ключът – бих искал, не – искам) детето ни да бъде възпитано. Ето това вече е нещо, което зависи от нас. Без да даваме наклон в живота й, но да направим това, което зависи от нас. Не искам да е перфектна. Искам да си е тя.

Защото

И това сме ние, родителите.


П. С. В 22 гестационна седмица детето ни вече има две мозъчни гънки. Как може да определяш на толкова интелигентен от сега човек какъв да бъде?!